Wise man without fear

 ၁၉၅၁ခုႏွစ္ ႏုိဝင္ဘာ၁၁ရက္ ညတစ္ညမွာ အေမရိကန္ Utah State, Salt Lake Cityကေဆးရံုတစ္ရံုမွာ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ကို ေမြးဖြားခဲ့တယ္။ အဲဒီကေလးငယ္ရဲ႕နာမည္က Kim Peek ျဖစ္တယ္။

ေမြးဖြားစမွာ Peekရဲ႕ဦးေခါင္းဟာ တျခားကေလးေတြထက္ ၃ဆႀကီးေနခဲ့တယ္။ ႀကီးေလးတဲ့ဦးေခါင္းကို ေပ်ာ့ေပ်ာင္းတဲ့သူ႔လည္ပင္းက ေထာင့္မခံႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ေနာက္ေစ့မွာလည္း ထူးဆန္းတဲ့ ဘုႀကီးတစ္ခုရွိေနခဲ့တယ္။ သူ႔ဦးေႏွာက္ကို စကင္ဖတ္ၿပီးေနာက္ ဦးေႏွာက္ရဲ႕အတြင္းစိုင္မွာ အက်ိတ္တစ္ခုရွိေနၿပီး အက်ိတ္ထဲမွ

ာ အရည္ေတြရွိေနတာကို သိခဲ့ရတယ္။ အဲဒီအက်ိတ္က Peek ေခါင္းထဲမွာ ထည့္ျမႇဳပ္ထားတဲ့ ဗံုးတစ္လံုးလို အခ်ိန္မေရြး ေပါက္ကဲြႏိုင္ခဲ့တယ္။ ေမြးဖြားလာတာနဲ႔ အသက္အႏၱရာယ္ကို Peek ရင္ဆိုင္ခဲ့ရတယ္။

Peek ရဲ႕ အသက္ရွင္ႏႈန္းက ဝ % ပဲရွိတယ္လို႔ ဆရာဝန္ေတြက ေျပာခဲ့တယ္။ Peek ကို ကုသထိန္းသိမ္းေရး စခန္းပို႔မလား? ဒါမွမဟုတ္ စြန္႔စားခဲြစိတ္မႈတစ္ခုကို လုပ္မလား? ဆင္းရဲဒုကၡႏွစ္မ်ဳိးကို Peek မိဘေတြ ခံစားခဲ့ရတယ္။ ေနာက္ဆံုး ခဲြစိတ္ကုသဖို႔ သူတို႔လက္လြတ္ၿပီး Peek ကို အိမ္ေခၚျပန္ခဲ့ၾကတယ္။ ေနအိမ္မွာပဲ သူ႔ကို ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တယ္။

ကေလးဘဝဆိုေပမယ့္ Peek အငိုနည္းခဲ့တယ္။ မ်က္စိစံုမွိတ္ၿပီး ထားတဲ့ေနရာမွာပဲ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ သူလဲေလ်ာင္းေနတတ္ခဲ့တယ္။ မလႈပ္မယွက္နဲ႔ ေသဆံုးသြားမွာစိုးတဲ့အတြက္ သူ႔မိဘေတြက သူအသက္ရွဴမရွဴ မၾကာခဏ စစ္ေဆးခဲ့ရတယ္။

အခ်ိန္ေတြတစ္ေရြ႕ေရြ႕ ျဖတ္ေက်ာ္လာခဲ့ၿပီး မ်က္စိတစ္မွိတ္အတြင္းမွာ Peek အသက္(၁)ႏွစ္ ျပည့္သြားခဲ့တယ္။ (၁)ႏွစ္ျပည့္တဲ့ေန႔မွာ မိဘေတြက သူ႔ဦးေႏွာက္ကို သြားေရာက္စစ္ေဆးခဲ့တယ္။ ဆရာဝန္က Peek (၁)ႏွစ္အထိ ရွင္ႏိုင္ခဲ့တ့ဲအတြက္ အရမ္းအံ့ၾသသြားမိတယ္။ စစ္ေဆးၿပီးေနာက္ ဆရာဝန္ကို ပိုအံ့ၾသသြားေစတာက Peek ဦးေႏွာက္အတြင္းစိုင္က အရည္က်ိတ္ဟာ အရင္ကထက္ ေသးငယ္လာတာျဖစ္တယ္။ တစ္နည္းေျပာရရင္ အရည္က်ိတ္ တေျဖးေျဖးက်ံဳ႕လာခဲ့တာျဖစ္တယ္။ ဒါကလည္း Peek အတြက္ အသက္ဆက္ရွင္ဖို႔ အခြင့္အလမ္းျဖစ္ခဲ့တယ္။

ဒါေပမယ့္ Peek ဟာ (၃)ႏွစ္အရြယ္ထိ စကားမေျပာတတ္ခဲ့သလို လမ္းလည္းမေလွ်ာက္တတ္ခဲ့ဘူး။ သူ႔အတြက္ ျပင္ပေလာက ခံစားခ်က္ေတြ တုန္႔ေႏွးေနခဲ့တယ္။

မိဘေတြကPeekကို ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ေဆးရံုပို႔လိုက္ၾကျပန္တယ္။ ဒီတစ္ေခါက္ ဆရာဝန္ရဲ႕စစ္ေဆးခ်က္မွာ Peek ဦးေႏွာက္အတြင္းစိုင္က အရည္က်ိတ္ဟာ လံုးဝက်ံဴ႕သြားခဲ့ၿပီး အဖုလံုးတစ္ခုအျဖစ္က်န္ေနခဲ့တယ္။ အဲဒီအဖုက ဦးေႏွာက္ကို အလုပ္မလုပ္ႏိုင္ေအာင္ ဖိထားခဲ့တယ္။ တစ္နည္းေျပာရရင္ Peek ဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုမေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္တဲ့ က်ပ္မျပည့္သူျဖစ္ဖို႔ လံုးဝေသခ်ာသြားၿပီျဖစ္တယ္။

အသက္(၄)ႏွစ္ျပည့္မွ Peek လမ္းေလွ်ာက္သင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူအမူအရာေတြကတြန္႔လိမ္ၿပီး ခက္ခဲေလးသဲြ႔ေနခဲ့တယ္။ တျခားသာမန္ကေလးေတြလို ေရာင္စံုျခယ္ဘဝကို သူမခံစားခဲ့ရဘူး။ ေန႔ရွိသေရြ႕ စာအုပ္စင္ေဘးက ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာပဲထိုင္ၿပီး စာအုပ္ထူထူတစ္အုပ္ကို ဟိုဒီလွန္ေလ်ာကစားေနခဲ့တယ္။ က်ပ္မျပည့္သူ တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့အတြက္ ထပ္တလဲလဲျပဳမူေနတဲ့ သူ႔အျပဳအမူေတြကို ဘယ္သူကမွ ဂရုမစိုက္ခဲ့ၾကဘူး။

တစ္ေန႔မွာ Peek ဖခင္က သတင္းစာဖတ္ရင္း သတင္းစာထဲက စာလံုးတစ္လံုးရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကို နားမလည္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ Peekက ဖခင္ဆီတြားသြားၿပီး သိပ္မၾကည္လင္တဲ့အသံနဲ႔ အဲဒီစာလံုးရဲ႕အသံထြက္နဲ႔အဓိပၸါယ္ကို ရြတ္ဆိုလိုက္တယ္။ သူ႔ဖခင္ အရမ္းအံ့ၾသသြားခဲ့တယ္။

တကယ္ေတာ့ Peek ဟာ (၃)ႏွစ္အရြယ္တည္းက အဘိဓာန္အားလံုးကို ရြတ္ဆိုႏိုင္ၿပီး (၄)ႏွစ္အရြယ္မွာ စြယ္စံုက်မ္း ၁~ ၈ အုပ္ကို အလြတ္ရြတ္ဆိုႏိုင္ခဲ့ၿပီျဖစ္တယ္။ သူရဲ႕ စာဖတ္ႏႈန္းဟာ အင္မတန္ အံ့ၾသစရာေကာင္းခဲ့တယ္။ သာမန္လူတစ္ဦး (၃)မိနစ္ကို စာမ်က္ႏွာတစ္ရြက္ ဖတ္ေနခ်ိန္မွာ Peek က ဘယ္မ်က္လံုးကို ဘယ္ဖက္စာမ်က္ႏွာ၊ ညာမ်က္လံုးကို ညာဖက္စာမ်က္ႏွာနဲ႔ (၉)စကၠန္႔အတြင္းမွာ စာမ်က္ႏွာႏွစ္မ်က္ႏွာ ဖတ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဖတ္ခဲ့တဲ့စာအုပ္ရဲ႕ အေၾကာင္းအရာ ၉၈%ကို အလြတ္ရေနတတ္တယ္။

အသက္အရြယ္ တေျဖးေျဖးႀကီးလာတာနဲ႔အမွ် Peek ရဲ႕ မွတ္ဉာဏ္အားဟာ ပိုအစြမ္းထက္လာခဲ့တယ္။ စာအုပ္တစ္အုပ္ကုိ ၈၅ မိနစ္နဲ႔သူအၿပီးဖတ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာၿပီးေနာက္ အဲဒီဖတ္ခဲ့တဲ့ စာအုပ္အေၾကာင္းအရာ၊ စာအုပ္ထဲကလူနာမည္ေတြကို သူေျပာႏိုင္ခဲ့တယ္။ စာအုပ္ထဲကစာပိုဒ္ေတြကို အလြတ္ရြတ္ဆိုႏိုင္ခဲ့တယ္။ အဲဒီအျပင္ အေမရိကားတိုက္တစ္ခုလံုးရဲ႕ ျမိဳ႕နာမည္၊ အေဝးေျပးလမ္းအမွတ္၊ စာပို႔အမွတ္၊ ဖုန္းနံပါတ္၊ တီဗီြလိုင္းေတြပါမက်န္ သူေျပာႏိုင္ခဲ့တယ္။ သူ႔ရဲ႕စိတ္တြက္ခ်က္ႏႈန္းက သာမန္လူရဲ႕ သံုးပံု၁ပံုျဖစ္တယ္။

လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေမြးေန႔နဲ႔လိုက္ၿပီး နာရီဝက္အတြင္း အဲဒီလူအျငိမ္းစားယူမယ့္အခ်ိန္၊ ေန႔ရက္၊ ႏွစ္၊ လ အတိအက် သူတြက္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ အဲဒီအျပင္ လြန္ခဲ့တဲ့ (၁ဝ)ႏွစ္ေက်ာ္က သူနားေထာင္ခဲ့ဖူးတဲ့ စႏၵာယားသီခ်င္းကို သီဆုိသူ၊ ေရးစပ္သူတို႔ရဲ႕ ေမြးေန႔၊ ေမြးဖြားရာေဒသနဲ႔ ေသဆံုးရက္ေတြကို သူမွတ္သားႏိုင္ခဲ့တယ္။

က်ပ္မျပည့္သူလူတစ္ေယာက္မွာ ဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္အံ့ၾသစရာေကာင္းတဲ့ မွတ္ဉာဏ္ေတြရွိခဲ့ရသလဲ? တကယ္ေတာ့ Peek ရဲ႕ ဦးေႏွာက္ဖဲြ႔စည္းပံုက သာမန္လူနဲ႔ မတူခဲ့ဘူး။ သာမန္အားျဖင့္ သာမန္လူတစ္ဦးမွာ ဘယ္ဦးေႏွာက္နဲ႔ ညာဦးေႏွာက္ဆိုၿပီး ခဲြျခားထားတယ္။ ဒါေပမယ့္ Peek ရဲ႕ဦးေႏွာက္က ႏွစ္ခုလံုးပူးကပ္ေနၿပီး ဖဲြ႔စည္းပံုက မျပတ္ေျပာင္းလဲေနခဲ့တယ္။ သူ႔ရဲ႕ ဘယ္ဦးေႏွာက္က တေျဖးေျဖးက်ံဴ႕သြားၿပီး ညာဦးေႏွာက္က အရည္က်ိတ္ရဲ႕ ဖိထားခ်က္ေၾကာင့္ အျခမ္း ၈ျခမ္း၊ ၉ျခမ္း ကဲြေနခဲ့တယ္။

လူရဲ႕ညာဦးေႏွာက္က ဂီတ၊ သခၤ်ာ၊ အႏုပညာ၊ အျမင္နဲ႔လႈပ္ရွားမႈ... စတာေတြကို ခဲြျခမ္းေပးတဲ့ အင္အားရွိတယ္။ ဘယ္ဦးေႏွာက္က ဘာသာစကား၊ ေလာ့ဂ်စ္၊ အမူအရာစတာေတြကို ခဲြျခမ္းေပးတယ္။ Peek ရဲ႕ ဘယ္ဦးေႏွာက္က က်ံဳ႕သြားတဲ့အတြက္ ဘာသာစကားနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္တဲ့ အင္အားေတြ ဆံုးရႈံးခဲ့ရတယ္။ ညာဦးေႏွာက္က မျပတ္ခဲြျခမ္းခဲ့လို႔ မွတ္ဉာဏ္ထူးကဲတဲ့ ပါရမီရွင္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒီလိုအျဖစ္မ်ဳိးကို ေဆးပညာမွာ "Savant-Syndrome" ဒါမွမဟုတ္ "Idiot genius" လူအ,ပါရမီရွင္လို႔ ေခၚခဲ့ၾကတယ္။

ေဆးပညာရွင္ေတြက Peekရဲ႕မွတ္ဉာဏ္အားဟာ ၂၂ဝ ရွိတယ္လို႔ဆိုခဲ့ေပမယ့္ တကယ့္လက္ေတြ႔ဘဝမွာ Peek ဟာ က်ပ္မျပည့္သူ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုအားငယ္သူျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္သူဟာ လူေတြနဲ႔ မေရာေႏွာသလို အျပင္ကုိအထြက္နည္းခဲ့တယ္။ လူေတြရဲ႕အၾကည့္ကို သူေၾကာက္ရြံ႔ခဲ့တယ္။

ေနာက္ဆံုး မသန္စြမ္းသူအသင္းက Peek အေၾကာင္းကို ဇာတ္ညႊန္းေရးဆရာတစ္ဦးကို ေျပာျပခဲ့တယ္။ အဲဒီကမွတစ္ဆင့္ "Rain Man" ဆိုတဲ့ ဇာတ္ကားျဖစ္လာခဲ့တယ္။ အဲဒီဇာတ္ကားက Dustin Hoffman နဲ႔ Tom Cruise ပါဝင္သရုပ္ေဆာင္ခဲ့ၿပီး ဆုအႀကိမ္ႀကိမ္ရခဲ့တဲ့ ဇာတ္ကားျဖစ္တယ္။ အဲဒီဇာတ္ကား ရိုက္ကူးမႈေၾကာင့္ Peekဟာ ကိုယ့္ကိုအေမွာင္မခ်ေတာ့ဘဲ လူေတြနဲ႔တေျဖးေျဖး ေျပာဆိုဆက္ဆံလာခဲ့တယ္။ (Rain Man ဇာတ္ကားနဲ႔ Tom Cruise နာမည္ရ လူသိမ်ားလာခဲ့ျခင္းျဖစ္တယ္)

Peek ရဲ႕ ေလာ့ဂ်စ္ေတြးေတာႏိုင္တဲ့စြမ္းရည္ဟာ သုညျဖစ္တယ္ဆိုေပမယ့္ သူ႔မွာ ကိုယ္ပိုင္ေျဖရွင္းခ်က္နဲ႔ အယူအဆေတြရွိခဲ့တယ္။

အခုအခ်ိန္မွာ (၅၇)ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္တဲ့ Peek ဟာ စာအုပ္ေရေပါင္း ၁.၂ သန္းခန္႔ ဖတ္ၿပီးခ့ဲၿပီျဖစ္တယ္။ ပညာရပ္ ၁၅ရပ္ထဲက ထိုက္တန္တဲ့ပညာရွင္အျဖစ္ ရပ္တည္ခဲ့တယ္။ Peek ဟာ ထူးကဲတဲ့မွတ္ဉာဏ္ရွိသည့္နည္းတူ ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္က အရာဝတၱဳေတြကို ရိုးသားတဲ့အျမင္၊ အျပဳအမူေတြနဲ႔ ေျဖရွင္းႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဒါကလည္းသူ႔အတြက္ တန္ဖိုးရွိတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းပဲျဖစ္ပါတယ္။


** (Peek ဟာ ဒီဇင္ဘာ ၁၉၊ ၂ဝဝ၉ခုႏွစ္မွာ သူကြယ္လြန္သြားပါၿပီ)

http://www.youtube.com/watch?v=k2T45r5G3kA


ႏိုင္းႏိုင္းစေန (Saturday, June 13, 2009)
.